دانلود مقاله درمورد استعاره عکاسانه در آثار پست‌مدرن
با دانلود مقاله در مورد استعاره عکاسانه در آثار پست‌مدرن در خدمت شما عزیزان هستیم.این مقاله استعاره عکاسانه در آثار پست‌مدرن را با فرمت word و قابل ویرایش و با قیمت بسیار مناسب برای شما قرار دادیم.جهت دانلود مقاله استعاره عکاسانه در آثار پست‌مدرن ادامه مطالب را بخوانید.
نام فایل:مقاله در مورد استعاره عکاسانه در آثار پست‌مدرن
فرمت فایل: word و قابل ویرایش
تعداد صفحات فایل:23 صفحه
قسمتی از فایل:
چکیده
بخش مهمی از ارتباط کلامی ما را استعاره تشکیل می‌دهد. در سنت مطالعات ادبی، استعاره به مثابه عالیترین نوع تشبیه در شرایطی شکل میگیرد که از میان ارکان تشبیه تنها مشبه به کاررود. از منظر زبان شناسی در چنین شرایطی با دو محور جانشینی و همنشینی سروکار داریم؛ بدین معنی که به دلیل تشابه معنایی نشانه‌ای از محور جانشینی به جای نشانة دیگری انتخاب می‌شود و بر محور همنشینی قرار میگیرد. در این پژوهش به دلیل همنشین شدن عکس با متن ادبی به ادامه مطلب پرداخته تا رابطه استعاره و عکاسی بهتر درک شود. زیرا بهتر است گاهی عکس‌‌ها را استعاره‌هایی بدانیم که نیاز به رمز گشایی دارند. در دوران معاصر که وامدار دوران پست‌مدرن است، هنر عکاسی و ادبیات و استعاره بیشتر از گذشته با یکدیگر تداخل معنایی پیدا کرده اند. زیرا پست‌مدرنیست‌‌ها انواع چیز‌‌ها را به چشم متون می‌نگرند و بر این نکته تأکید دارند که همة متون به صورت نقادانه قرائت شوند. عکاسی نیز همواره بخش تفکیک ناپذیر هنر پست‌مدرن بوده است و در شکل‌گیری نظریه‌‌های پست‌مدرنی نقش اساسی داشته است. در ادامه پژوهش مروری بر آثار چند هنرمند غیرایرانی همچون جنی هولرز و دیوید لوینتال انداخته شده است. سپس به تحلیل و بررسی چند نمونه موردی از آثار عکاسان ایرانی که از هنرمندان غیرایرانی الهام گرفته اند، پرداخته شده است. روش درنظر گرفته شده برای این پژوهش با توجه به قرارگیری آن در حوزۀ علوم انسانی کیفی و توصیفی است و نوع گردآوری منابع آن به صورت کتابخانه‌ای (کتاب، پایان‌نامه، مقاله وغیره) می‌باشد.
کلمات کلیدی: استعاره، استعاره عکاسانه، پست‌مدرن، هنر پست‌مدرن، عکاسی پست‌مدرن، عکاسان پست‌مدرن ایرانی.
1. مقدمه
بخش مهمی از ارتباط کلامی ما را استعاره تشکیل می‌دهد. استعارهها به قدری طبیعی وارد زندگی می‌شوند که ممکن است درعمل جلب توجه نکنند و مانند بسیاری از پدیده‌‌ها و فرآیندهای ارتباطی دیگر، ساده و بی‌نیاز از توصیف و تبیین جلوه کنند. در سنت مطالعات ادبی، استعاره به مثابه عالیترین نوع تشبیه در شرایطی شکل میگیرد که از میان ارکان تشبیه تنها مشبه به‌کاررود. از منظر زبانشناسی در چنین شرایطی با دو محور جانشینی و همنشینی سروکار داریم؛ بدین معنی که به دلیل تشابه معنایی نشانه‌ای از محور جانشینی به جای نشانة دیگری انتخاب می‌شود و بر محور همنشینی قرارمیگیرد. در این پژوهش در فصل دوم نگاهی گذرا به برخی استعارهها در اشعار شاعرانی همچون سنایی، عطار و مولانا که سه نقطة عطف در تاریخ شعر عرفانی هستند، انداخته شده است. سپس به دلیل همنشین شدن عکس با متن ادبی به ادامه مطلب پرداخته تا رابطه استعاره و عکاسی بهتر درک شود. رابطة متقابل عکس و ادبیات را می‌توان از دو جنبة کلی مورد بررسی قرارداد. از یک سو با عکس‌‌های داستان سرا که معمولاً صحنه‌آرایی شده اند، مواجه هستیم. عکس‌‌هایی که از ابتدا بر پایة ادبیات شکل می‌گیرند یا در فرآیندی همزمان متن ادبی و عکس تولیدمی شوند و از جهتی دیگر همنشینی خلاق عکس و ادبیات را شاهدیم. در این گونه به نوعی می‌توان عکس را ترجمة تصویری متن نوشتاری دانست. در این شاخة اخیر هم گاه عکس‌‌ها با پیش آگاهی از متن ادبی تولیدمی شوند، ولی گاه عکس‌‌های که قبلاً گرفته شده‌اند، برای همنشینی با متون ادبی انتخاب می‌شوند. یکی از شیوه‌های درک تفسیر این است که همه عکس‌‌ها را استعاره‌هایی بدانیم که نیاز به رمز گشایی دارند. البته در دوران معاصر که وامدار دوران پست‌مدرن است، هنر عکاسی و ادبیات و استاعره بیشتر از گذشته با یکدیگر تداخل معنایی پیدا کرده اند. زیرا پست‌مدرنیست‌‌ها انواع چیز‌‌ها را به چشم متون می‌نگرند و بر این نکته تأکید دارند که همة متون به صورت نقادانه قرائت شوند